«Հայր իմ, եթե կարելի է, այս
բաժակը թող ինձնից հեռու անցնի, բայց ոչ
ինչպես ես եմ կամենում, այլ ինչպես դու»

/Մատթ. 26 :39/ :

Դաժան կյանքի պատարագման սկիհը ձեռքին,

Անեղծ բնության գիշերային անդորրի մեջ

Ալեկոծված սրտի տրոփով, հոգով մրրկահույզ

Անցնում էր Նա Գեթսեմանիի ճանապարհով:

Երկարել էր ճանապարհն այդ, օրն՝ առավել,

Կարծես կյանքի ընթացք լիներ բազմաբավիղ,

Հասնել այնտեղ՝ Գեթսեմանի,

Ուր իր հոգու աղբյուրները պիտի հեղեր

Հոր ստեղծած բնության մեջ, ի տես Նրա…

Մտորելով, թախծաթաթավ անցնում էր Նա

Դեպ սեղանը՝ զոհասեղանը մարդկության,

Հավատարիմ Իր սուրբ ուխտին՝ Հոր հետ կնքած,

Խոնարհությամբ ծնրադրելու Նրա փառքի

Եվ զորության առաջ անմար… Continue reading →